Who's that girl? Zo lang ik mij kan herinneren, zocht ik antwoorden buiten mijzelf. Van identiteit: wie ben ik? tot passie: wat kan ik? Ik kon er steeds maar geen vat op krijgen. Totdat ik stopte met zoeken en zag dat alles er al was. Mijn essentie is geweven in de draden van mijn eigen verhaal: ik hoefde alleen maar te herinneren.
Oma
Als klein meisje leerde ik van mijn oma hoe ik met naald en draad dingen kon verbinden en maken. Ze breide mutsen en sjaals voor ons die ons hart verwarmden. En borduurde verhalen op onze kussens die ik nog steeds koester.
Ze leerde mij kleine trucjes die ik nooit ben vergeten: hoe je bijvoorbeeld met 1 beweging een knoopje legt aan het begin van een draad, of hoe je met je vingers razendsnel een vlecht haakt. Met haar borduurgaren probeerde ik met veel geduld en precisie mijn eigen kunstwerkjes te maken.
Rode draad
Toen ik stopte met zoeken, vond ik mijn zielspad. En ook op dit pad begon ik weer.. Ik wilde meer weten over mijn afkomst, mijn voorouderlijn. Totdat ik zag dat ik weer te ver buiten mijzelf aan het kijken was.
En vond ik weder het draadje van mijn verhaal terug. Dichtbij, en als ik het draadje volg met mijn vingers, voel ik ergens aan het begin het knoopje die mijn oma voor mij legde.
Tussen toen en nu
Als intuïtief tattoo artist, zie ik patronen en weef ik onzichtbare draden tot zielsverhalen. Met naald en inkt zet ik persoonlijke symbolen vast in de huid, om te koesteren en nooit meer te vergeten.
Nog altijd maak ik hetzelfde gekke knoopje als ik met naald en draad werk. En vlecht ik als moeder al meer dan tien jaar dagelijks het haar van mijn dochters.
Van mijn oma leerde ik het geheim van verbinding en de kracht van aanwezigheid. Ik ben benieuwd wat mijn dochters van mij meenemen in hun eigen ontwikkeling.
44
Op dit moment ben ik bezig met het maken van een serie ontwerpen om mijn 44e levensjaar te vieren.
The year I learned to dance the inbetween.
Nog niet eerder heb ik zo moeiteloos de commitment gevoeld om dagelijks te tekenen. En terwijl ik geduldig het project steeds meer vorm laat krijgen, voelt het steeds meer alsof ik in mijn tekeningen de structuur kan voelen van mijn oma’s borduurwerken.
Het is nog steeds niet helemaal duidelijk hoe ik deze serie ga aanbieden. Ik ben jarig op 16 oktober, dus ik heb nog heel even tot de deadline!
~ Twee weken geleden schreef ik deze tekst. Vandaag heb ik mogen zien dat de rode draad zoveel verder terug leidt dan ik aanvankelijk dacht. Langs alle moeders die voor mij kwamen. Van degenen die vergaten tot de grootmoeders die in hun kracht stonden. Wanneer ik de juiste woorden heb gevonden, deel ik hier meer over in een volgend blog.
Mijn missie is om jou te helpen herinneren wat er al in je zit. Je eigen-wijsheid, jouw unieke verhaal dat gezien mag worden. Voel je de roep om jouw verhaal zichtbaar te maken? Mijn agenda staat open tot het eind van dit jaar! Ik kijk ernaar uit om jou te ontmoeten.
foto: Marloes Nierop
